Azkenengo urteetan, umeen jolasteko ohiturak asko aldatu dira. Gaur egun, nahiko zaila da umeak kalean jolasten ikustea. Lehen, parke guztiak umez beterik zeuden. Ni txikia nintzenean eskolatik irten, merienda hartu eta auzoko lagunekin jolasten gelditzen ginen. Kalean patinekin, bizikletarekin, gomarekin, sokarekin jolasten zen besteak beste eta futbolera, sakibaloira, ama eta aitetara, andereñoetara, medikuetara jolasten zen, beste jolas askoren artean, umeen irudimenaren arabera infinituak izan zitezkeenak.
Gaur egun, berriz, umeek eta gurasoek oso ordutegi itxia dute, lana, eskola, eskolatik kanpoko jarduerak, etxeko lanak dituzte besteak beste, eta horregatik, ez dute kalean egoteko denbora askorik izaten. Ume gehienek etxean jolasten dute, normalean, jolas elektroniko, ordenagailu, telebista edota bideojokoekin, beste umeekin harremanik izan gabe. Gainera, gaur eguneko familietan ume bakar bat izatea nahiko ohikoa denez umeek ez dute etxean jolasteko anai-arrebarik izaten, eta horrek bakarrik jolasteko joera hori areagotzen du.
Guzti horren ondorioz, nire garaiko umeak zituzten jolasteko ohitura batzuk galtzen ari dira, eta beraz, hoiek umeen garapenerako suposatzen dituzten onurak ere. Horrekin batera, lehengo balio batzuk galdu egiten ari dira eta beste batzuei garrantzia handiagoa eman. Lehen, taldean jolastea, umeen arteko harremanak, besteengandik ikastea, elkar laguntza eta besteekin konpartitzea garrantzitsua zen. Gaur egun, berriz, kontsumismoa eta indibidualismoa bultzatzen ari gara.
Horregatik, blog honetatik mezu bat bidali nahi diet gurasoei. Hau gerta ez dadin, hainbeste jostailu oparitu beharrean umeekin denbora eman behar dugu jolasten, umeen zein gurasoen agendetan jolasteko denbora atera behar dugu. Horrez gain, beste ume batzuekin erlazioak bultzatu behar dira eta ahal den neurrian kalean jolasteko denbora atera behar dugu, betiko jolasetara jolasteko.